Фільтраваць
Імёны
Падзеі
Помнікі
Рэгіён
Прадметы
Установы
Спадчына: помнікі

Праваслаўная царква ў вёсцы Трасцяніца Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці існавала ўжо ў 1541 г., калі ўладальнік мясцовых зямель Аляксандр Хадкевіч дараваў ёй фундуш. У 1685 г. канюшы ВКЛ Стэфан Францыск Сапега, знаходзячыся ў сваім спадчынным маёнтку Трасцяніца дараваў права на прыход святару Яну Духноўскаму, пры гэтым быў пацверджаны ранейшы дзедаўскі фундуш. З гэтага вынікае, што царква існавала не менш як 30–40 гадоў да 1685 г., але звестак пра гэты старажытны помнік не захавалася.

Касцёл Святой Троіцы каталіцкі храм XV ст.у вёсцы Ішкалдзь Баранавіцкага раёна Брэсцкай вобласці. Помнік архітэктуры ў стылі позняй готыкі, самы стары (з неперабудаваных) касцёл на тэрыторыі сучаснай Беларусі.

Свята-Прачысценская царква знаходзіцца ў цэнтры аг. Дзівін Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці. Гэта другі дзеючы праваслаўны храм Дзівіна пасля храма святой Параскевы Пятніцы (1740).

У пісьмовых крыніцах першая царква ў в. Балоты Кобрынскага раёна Брэсцкай вобласці згадваецца ў 1652 г. Паколькі значная частка зямель была забалочанай, яна была ўзведзена на пагорку. Генерал-губернатар М. М. Мураўёў, які паклаў канец польска-каталіцкаму дамінаванню над праваслаўнымі сялянамі, у памяць падзей 1863–1864 гг. падараваў Балоцкаму храму сярэбраны пазалочаны крыж, далейшы лёс якога, на жаль, невядомы.

Вытокі праваслаўнага храма ў аг. Азяты Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці звязаныя з берасцейскім родам Гайкаў, якія з’яўляліся ўладарамі маёнтка Азяты. Датай узвядзення царквыў паселішчы лічыцца канец ХV ст., а яе заснавальнікам — Мікалай Фёдаравіч Гайка, які дараваў першы фундуш на храм і назваў царкву ў гонар свайго нябеснага заступніка — свяціцеля Мікалая Цудатворца.

Дакладная дата заснавання Свята-Успенскай царквы ў вёсцы Паніквы Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці невядомая. Некаторыя гісторыкі адносяць час будаўніцтва храма да 1710 г. ці 1717 г., іншыя – да канца XIX ст.

У ХVIII ст. у мястэчку Столін Берасцейскага ваяводства (цяпер г. Столін Брэсцкай вобласці), пражывала больш за 400 яўрэяў, яны складалі амаль палову насельніцтва мястэчка. У 1792 г. у цэнтры мястэчка іудзейская абшчына (кагал) пабудавала сінагогу, якая з’яўлялася цэнтрам духоўнага і культурнага жыцця абшчыны.

Царква Пакрова Прасвятой Багародзіцы размешчана ў цэнтры вёскі Арэпічы Жабінкаўскага раёна Брэсцкай вобласці. Датай узвядзення лічыцца 1721 г. Раней на месцы Свята-Пакроўскай царквы знаходзіўся драўляны храм, збудаваны па ўніяцкіх канонах, які згадваецца ў крыніцах за 1620-я гг.

Краязнаўцы лічаць, што ў ХVІІ ст. на месцы в. Чэрск Брэсцкага раёна быў дубовы гай, вакол яго — непраходныя балоты. Сюды прыйшлі перасяленцы, якія пабудавалі з дубоў невялікую царкву. Пазней, калі тут з’явілася вёска, храм быў дабудаваны, асвячоны ў імя святога архангела Міхаіла. Мяркуецца, што здарылася гэта 21 лістапада 1701 г.

З ростам горада Пружаны Гродзенскай губерні (цяпер Брэсцкай вобласці) у сярэдзіне ХІХ ст. з’явілася надзённая патрэба ў вялікім праваслаўным храме. 29 красавіка 1864 г. на сходзе прадстаўнікоў сельскіх сходаў Пружанскага павета было заяўлена аб гатоўнасці дапамагаць у будаўніцтве царквы як працай, так і грашыма.

Старонка 4 з 9